Mahirap kapag nag-iisa kang babae sa magkakapatid na puno ng overprotective kuyas and a bunso. But I am thankful for them kasi hindi nila ako hinahayaan na malayo ang loob ko sa kanila. Masaya ako sa aking mga kapatid. Magiging masaya din ba ako kapag nakilala ko ang mga lalaking naging parte ng buhay nila? Paano pag nagkita kami.... ulit? Kaya ko na ba?