2 parts Ongoing Öyle bir yalana sarılmış ki hayatın, silahın gerçek. Seni hapseden geçmişinin parmaklıkları, nefesini kesense gelecek.
Aynaya baktığında gördüğün kişi yanılsaman, benliğin kafeste.
Yıllarca hapsolduğun yerde kaybettiğin kendini aradın, oysa kendini hiç kaybetmedin çünkü kendinde hiç olmadın. Planlanan tesadüfün gölgesi düştü üzerine, benliğin kafesi parçaladı. Vadesi dolmuş geçmişinin sahnelendiği karanlık sahnede ışıklar yandı.
Silahının namlusu sana döndü. Ama vurulan sen olmadın.
Şimdi söyle, ruhunun katili; savaş meydanını terk etmeni söyleyen ses kalbini paramparça ederken, gülümseyerek yıkımını izleyen sen değil miydin?
Anla. Ne sen bitirebilirsin bu savaşı artık, ne de gerçeğin.
.
"Gözlerinde, gözlerimdeki ölümü göreceğin zamanlar olacak. İşte o an, zamanın akmaya başladığı tek an."
