Paper thin

"Waarom ben je aan het glimlachen?" Vroeg de jongen tegenover mij. Het was geen domme vraag, de tranen stonden immers in mijn ogen. "Ik keek naar buiten hoe de regendruppels op het raam tikten en langzaam naar beneden gleden. Ik zag haar wanhopig om haar heen kijken. "EWAN!" Hoorde ik haar nog voor een laatste keer roepen. Ik zag de tranen over haar wangen glijden en zich op de grond mengen met het regenwater. In de laatste seconde vonden haar ogen de mijne. Toen verdween ze uit het zicht. Ik keek naar de jongen tegenover mij en antwoorde hem: "Omdat ik weet dat ze van me houdt."