SEN ONA AŞIKSIN

Ormanlar çoğumuz için hayat doludur. Yeşillikler hayvanlar ve doğa ana. Dıştan görünüşü böyle. Peki ya içi? Ölümler, her yerde akan hayvan kanları, ve sonu ölüme kadar giden liderlik savaşları...
Bazı insanlarda böyledir işte. Dışarıya ne kadar çok gülselerde aslında içten içe ağlarlar. Gülüşlerinin parlaklıği kadar karanlıktır içleri. Ne kadar sıcaklarsa insanlara karşı, kendi içlerinde o kadar soğukturlar aslında.
Dışarıya hiçbir duygusunu yansıtmayan insanlar vardır hayatta. Gözlerine kadar duvar ören insanlar vardır. Gözlerinin içine baktığımız halde anlayamadığımız insanlar... Meriç gibi mesela. Babasının hatası yüzünden annesini gözlerinin önünde canice katledilen Meriç. O günden sonra öyle bi duvar çekti ki gözlerine, aynaya bakınca o bile anlayamıyordu ne hissettiğini.
Sadece tek bir kişi vardı onun için artık. Kardeşi ölmüştü, annesi ölmüştü, babası ise onu terk etmişti.
Tek bir kişi vardı onun için artık. Uğrunda canını bile hiçe sayacak tek kişi. Bir zamanlar yanında çalıştığı mafyanın en iyi adamı, tek arkadaşı, can dostu. Kuzey. Valili bir ailenin tek oğlu olmasına rağmen bir mafyanın yanında giren Kuzey. Meriç, mafyanın yanından çıktıktan 1 at sonra o da çıkmıştı sırf kardeşini yalnız bırakmamak için.
Kuzey artık bu karanlık ormanın içinden çıkıp aydınlığa ulaşmak istiyordu. Ama bunu kardeşi yokken yapamazdı. Uzun uğraşlar sonucu Meriç'i ikna etmişti okula gitmeye. Yaşları her ne kadar 11. Sınıflarla aynı bile olsa mafyanın yanında çalışırken 1 yıllarıni heba etmişlerdi. Meriç 1 yılını heba etmişti ama Kuzey 2 yılını. Yani 10. Sınıf olacaklardı yeni okullarında. Daha iyi bir hayat icin gittikleri okulda bakalım başlarına ne gelecek.