Bir insan hayatı ne kadar acımasızca yaşar? Bir insan hayatın hangi noktasına kadar ağlar? Ve bir insan ne kadar yanar? Hani diyoruz ya yaşamak güzel diye yaşamak da özel.bHani kandırıyoruz ya kendimizi herşeyin güzel olacağıy ilgili. Bir çocuk misali parktaki kaydıraklara benzetiyoruz yaşamı. Mutlulukl kaydığımız üzüntüyle düştüğümüz. İnanıyoruz ya her an mucizelere. Bir umut gönderiyoruz geleceğimize... Duru özgürlüğünün ilk günlerinin tadına daha yeni varırken mavi gözlü,gizem dolu bir adam tarafından kaçırılır. O günden sonraysa hayat onun için eskisi gibi olmayacaktır ve o bunun gayet farkındadır. Peki Duru bu adamdan kurtulabilecek midir? Ya da ona bağlanıp onun esiri olmk mı isteyecektir.. "Hani hep derler ya saf beyaz siyaha çekilip içinden çıkamadığı bir karanlığa sürüklenir diye." "Eee??"dedi bana bayık bayık bakarak. Ne diyeceğim zerre umurunda değildi. Eğer onunla ilgili olduğunu bilseydi dinlerdi. "İşte ben onu değiştirmeyi planlıyorum."dedim bende ona bakarak. Eskisi gibi değildik sanki onunla daha yakın daha içten. "Nasıl olacak o yavru ceylan?"dedi elindeki odunu bırakıp tamamıyla bana dönerek. "İzle ve gör."All Rights Reserved