Ölü Günlükler

Gün geçti , zaman aktı, insanlar değişti.

Hayatlar verildi , hayatlar alındı.

Tuhaf bir döngüde ki insan oğlunun içinde dört kişilik bir orkestra oluştu.

Biri mazlum olduğunu haykırdı, diğeri nefretini sele çevirdi, öbürü öfkesiyle insanlara darbe yaptı ve sonuncusu üçlü kasırgayla beraber yok oldu...

Bir varoluş hikayesi diye lafzetmek gelir içimden lakin harap olmuş hayatlar ölmeyi beklerken bu cür'eti alamam üstüme.

Palyaço'nun dediği gibi:

"Benden geriye insanlığa isyan eden bir defter bırakmak istiyorum."

ve Psikoloğun savunduğu gibi:

"İnsanlar hiçbir zaman onları incetecek sözleri duymazlar."

belki de Doktor'un dediği gibi:

"Sadece onları öldürmek gerekir."

Ya da Dedektif'in karşı çıktığı gibi:

"Ölümle yok olan tek şey , katilin benliğinde gizlediği şereftir."

İnsanların karakteristik özellikleriyle dünyanın yok oluşunu anlatan bu günlük elinize geçtiyse, onu düzgün bir şekilde okuyun.