İsimsiz Hikaye

Tebessümü genişlerken yanımdan ayrılarak önüme geçti ve elini havaya doğru sallayarak, "Baksana, yük treni de sürüklenen hayallerimiz gibi kaçtı. Şayet, eve gidebilecek miyiz?" diye sorarak bana doğru döndü ve buruk bir gülümseme eşliğinde seslice mırıldandı. "Hadi bir çılgınlık daha yapalım. Yıldızların, her yeni günün eşliğinde ölmesinin verdiği üzüntüyle nasıl hıçkırarak ağladığını dinleyelim. Rüzgârın sessiz çığlıklarına haykırarak cevap verelim. Batan güneşin acısını yeni doğan, saf ay ile birlikte çıkartalım. Köprünün kenarından aşağı düşme tehlikesi ile dolarken, içimizde biriken kara korkuyu mürekkep gibi kullanıp adımızı yazalım şu koyu geceye."

Tebessümü, ölümcül bir hastalık misali bana da bulaşıyordu. Adımlarımı hızlandırarak yanına kadar giderek sesli bir şekilde bağırdım, "Hadi yapalım!"