HECTOR I LOVE YOU

Nakatayo kaming dalawa ni Hector sa rooftop nang condominium building, inaya ko siyang magtungo rito. Parehas naming pinagmamasdan ang Ortigas skyline sa madaling araw. Ang tahimik at may malamig na hangin kaming nararamdaman, napaka-payapa nang buong paligid. Gusto kong gawin ito kasama siya hanggang sa sumikat ang araw.

"Dito ako pumupunta kapag malungkot ako - kapag na-aalala ko siya," usal ko.

Tahimik siya sa aking tabi ngunit hindi mukhang maligalig. Napa-ngiti ako, gusto ko siyang titigan sa mukha ng matagal, yung lagi kong ginagawa dati.

"Siya yung lalaking tumatambling kapag sobrang saya niya," wika ko. Kahit hindi niya ako naiintindihan. "Siya yung taong ang tanging pangarap sa buhay ay mapangasawa ako at magka-pamilya kami. Siya yung matulungin na kung minsan uunahin niya ang kapakanan ng iba bago ang kanyang sarili, gustong-gusto niyang sabay naming pinagmamasdan ang magagandang bagay sa paligid gaya ng paglubog ng araw. Minsan salbahe siya kapag may sakit ako pero kina-aaliwan ko iyon,"

Tumutulong muli ang aking mga luha. "Mahal na mahal niya ako noon - pero naka-limot na siya ngayon," paulit-ulit nalang ba akong masasaktan. "Nagbalik ka nga Hector. Pero maramot ka pa ring pinag-kait sa akin,"

Okay lang yun, hayaan ko nalang, at least kahit sa ganitong pagkakataon kasama ko siya ngayon.

....