Okulun ilk günü annesinin eteğine yapışır ya çocuk, bırakamaz, onsuz kendini yalnız hisseder. Fakat sonra alışır onsuzluğa.. Ben sonumuzun böyle olmasından korkuyorum.. *** Yavaş yavaş adım sesleri geliyordu. Bu sesler kalp atışımı daha da hızlandırıyordu. Elimi tuttu. Buz gibi elimi sıkı sıkı tuttu. "Gözlerime bak Eylem, seni asla bırakmayacağım, tamam mı?" diye fısıldadı. Onun da gözleri doluydu. Kafamı boynuna gömdüm, erkeksi kokusunu içime çektim, ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Bunca zaman sonra.. İlk defa bu kadar yakındık, fakat sanırım sonumuz gelmişti..