My name is Kerdie 'The Maarteng Boyish' ALmirez. Also known as the princess-slash-flower of Almirez family. Why? Because I'm the only girl in my family. Mula sa lolo ko, sa dalawa kong kuya, sa kambal ko, sa bunso naming kapatid, at sa dalawa naming pinsan, lahat sila ay descendants ni Adan. Me, as the only girl of Almirez is very very annoying dahil masyado silang protective na halos itago na nila ako sa buong mundo. Being an Almirez girl alone is very hard dahil mula noon, ay never na akong pinalabas ng bahay but not until that day. That day na nagkamiracle at pinayagan ako ni lolo na mag-aral ng college sa outside world. Pero I can't expect na magmula ng araw na iyon ay madadagdagan pa ang mga lalaking parte na ng buhay ko. Paano ko kaya mahahandle lahat ng lalaking to kung may dadagdag pa si buhay ko? And with that, the story of Kerdie A.K.A me begin. How my real life outside begin with these boys that will make my crazy world up-side-down.
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.