Bir zamanlar sonbahara âşık bir papatya varmış.
Onu çok seviyor ve ona kavuşmak istiyormuş.
Ama doğa bir türlü buna izin vermiyor hatta imkânsız olduğunu söylüyormuş.Fakat papatya hiçbir zaman ümidini kaybetmemiş. Her zaman ilkbaharda açan papatya artık ilkbaharda solmaya,sonbaharda açmaya başlamış.Papatya sonbaharına kavuşmuştu artık ama engeller bitmiyordu.
Papatyalar belki konuşamazlar ama onlarda kendilerini ifade edebilirler.Hadi gelin de papatyanın duygularını şiirleriyle birlikte,onunla yaşayalım....🍁🌸