Herkesin bir hikayesi vardır.
İyi ya da kötü, mutlu ya da mutsuz.
Öyle ya da böyle herkesin bir hikayesi, "sebebi" vardır.
Kimisi bunu kaleme döker, kimisi ise gözyaşlarıyla döker.
Ben önce gözyaşlarımla döktüm bu aşkı.
Şimdi ise, gecelere, şarkılara, şiirlere, resimlere, filmlere dökülenlerin yetersiz kaldığı yerde kaleme dökme zamanı geldiğini düşündüm ve hikayemi sizlerle paylaşmak istedim.
Sizde benim kaldığım gibi, geceleri hıçkırarak, nefessiz kalana kadar ağlıyorsanız ve çıkış yolunun nerede olduğunu bulamıyorsanız, yaşananlara yanlış açıdan baktığınızı okurken daha net anlayacaksınız.
Önemli olan nasıl bittiği değil, nasıl başladığıdır.
Yani kendimize şu soruyu sormamız gerek öncelikle;
"Nerede yanlış yaparak başladım acaba", "Nesine vuruldum" değil...
Sahi siz nerede yanlış yaparak başladığınızı sorguladınız mı hiç?
Yoksa sadece nesine vurulduğunuzu düşünerek mi yargıladınız kendinizi?
Adım adım,
Dilinizdekileri kaleme dökmeye hazır mısınız?