Senin için kırılmış...

Senin için kırılmış, kırık döküksun! Yorulmuşsun;
esen rüzgardan,
geçip giden günlerden,
hayatın senden götürdüklerinden,
insanların sana dokunuşlarından...
Kışı yaşıyor evet ondan yorgunluğun!
Soğuksun ve doğan salıvermiş kendini.
Ama daha ilk okulda öğrettiler bize kıştan sonra ilkbaharın geldiğini...
Sen şimdi dök içinden geçen ne varsa, bırak gözlerinden yaşları, tutma hırçınlığını, doya yaşa yorgunluğunu...
Yani kısacası hakkını ver bulunduğun mevsimin hakkını ver kışın.
Içinde geçenleri yaşa.
Hüzünse hüzün, yorgunluksa yorgunluk. Yaşa ki arkası bahar olan mevsime daha güçlü daha dirayetli uyanabilesin... Kıştasın ama sabret ve
Allahın avuçlarına bırakacağı mucizeyle yüzünde açılacak olan kır Ciceklerini düşle...