21

"Arkadaşlarının,iş arkadaşlarımın ortasında,hepsi onu dinliyorlar o neşeyle bir şeyler anlatırken.Zaman yok,her şey yavaş.Saçıyla oynayışı yıllar alıyor,gülümsemesinin kahkahaya dönüşü asırlar..Her saniyesini aklımda tutuyorum.Neden ? diyorum.Bu kadar sıradan birisi nasıl beni olduğum yere çivileyebildi ? Ne bu ? Tam oraya aitmiş gibi durması mı ? Eteği neredeyse kasıklarına kadar toplanmış,kız çocuğu gibi bacaklarını sallayışı mı ?Bağcıkları açık,saçları dağınık,elbisesinin askılarından biri düşmüş..Başkası olsa yerimde..yerimde ben olsam ne kadar özensiz derdim...
Ama o an..keşke kimse olmasa..keşke kafasını bana doğru çevirse
Gülse..ona oracıkta sahip olsam.
Her yanım yanıyor..beynim uyuşuk.
Gerçekliğe dönmek üzereyken..işte.Güzel yüzünü bana çeviriyor,küçücük bir an tanımaya çalışmasını görüyorum..ardından da aklımı alan gülüşünü.
Çocuğuna gülümsüyor sanki..öyle gerçek,öyle şefkat dolu.
Eriyorum..yerin dibine kadar eriyorum."

'Deniz,Pınar'ı gördüğü ilk anı kendi kelimeleriyle böyle anlatmıştı.
Bunları ondan duymak çok beklenmedikti benim için o an.Ama şimdi düşününce Deniz gibi birine böyle şeyleri Pınar gibi biri söyletebilirdi'

Yiğit gençliğiyle özdeşleştirdiği dostlarını ararken,Deniz ve Pınar'ın 21. yaşlarını anlatıyor.