ESİR

Nereye gideceğini bile kestiremiyordu, beyin fonksiyonları donmuş, düşünceleri dört bir tarafa savrulmuştu. Ürkek bir ceylan gibi kurtuluş yolunu bulmaya çabalıyordu. Korku illeti hislerini boşluğa sürüklemiş, mantığını devre dışı bırakmıştı. Endişe algılayış duvarlarını eğrelti bir buz kütlesini çevirmişti. Bu kez günahkar ellere hapsolmuş yüksek dozda bir silah sesi, gecenin ayazına bomba gibi düştü. Vücudu duyduğu sesi algılamakta zorluk çekiyordu. Gözleri kararmak üzereydi, bacakları dayanamıyordu. Yorulmuştu, hayatı zifri bir yangında yakılmıştı , sanki zor nefes alıyordu. En saf gerçek ise ondan asla kurtulamayacağını kabullenmesi olmuştu. Cehenneminin sadist ses tonuna ev sahipliği yapan haykırışı ise son duyduğu kelimelerdi.
"Nefes aldığın sürece,
Çektiğin her nefes;
Benim Esirim...
Bedenin varolduğu sürece,
Ruhunun her damlası;
Benim Eserim.."

Klişe bir hikaye arıyorsanız yanlış yerdesiniz!

Tüm Hakları Zihnimin Karanlık Labirentlerinde Saklıdır ©