Okulda çok fazla adı duyulmuştu onun. Bunu çok sonraları öğrenecekti. Ona göre sınıfının en başarılısı oydu. Ancak okulun başarılısı değildi. Ancak işte hocaları onu takdir ederken orantısız bir şekilde de namını duyuranlardı. Bu yüzden kendisini de adı çıktı gibi hissediyor ve hocalarına karşı kendi kendine hayıflanıyor ve canı sıkılıyordu. İlkokulda sadece haksızlığa karşı dur diyen, bazen çalışkanlığın yolunu bulsa da her zaman olduğu gibi arka plan da kalan, tembel bir öğrenciden farksız muamele görmeyen, konuştuğu, beraber olduğu arkadaşları tarafından önemsenen ancak sınıf hocası tarafından da bir gramdan fazlaca bile önemsenmeyen biriydi. Şimdi ise durum değişmişti. Birçok hocası derslerine giriyor. O da iyi bir başlangıç yaparak hocalarının gönlünde birer taht kurabilmişti. Ancak çoğu arkadaşı arasında da arası bozulmuş, bazı çekememezlikler sonucunda hayata küsmüştü. Sınıfından nefret ediyordu. Ancak sonradan anlayacaktı ki ne ederse etsin ne düşünürse düşünsün insan kendine edermiş mantığıyla belki de ben kendimden nefret ediyormuşum diye dedirtebilecekti kendisine.All Rights Reserved
1 part