Όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι:
"Ένα απόγευμα τον ρώτησα
Που είχε έρθει,που έιχε ακολουθήσει.
Σκαρφίστηκα και εκείνος αναστέναξε.
Δεν ήξερε,έμεινε σιωπηλός.
Έκανα να σηκωθώ.
Με τα χείλη του με κοίταξε.
Τον κοίταξα ερευνητικά στενεύοντας τα μάτια μου.
Ανάμεσα μας μια απόσταση μα το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως δεν είχαμε έρθει ξανά τόσο κοντά."
Εκείνα τα βραδιά που έχεις την ανάγκη να ερωτευτείς τον άλλον παράφορα πάντα θα είναι και τα πιο σκοτεινά.
Εκείνα που θα φοβάσαι πιο πολύ και θα προσπαθήσεις να κανείς τα πάντα εκτός από το να κοιμηθείς.
12 βραδιά σκεπτόμενη μόνο το πράσινο,αναλύοντας από όλη την αλφάβητο μόνο το άλφα και γράφοντας μόνο για μια ψυχή που στο τέλος την σιχάθηκα.
Δύο γείτονες.
Ένα κορίτσι που κάθε βράδυ, την ίδια ώρα, βγαίνει στο μπαλκόνι της για να τον αντικρίσει.
Ένα αγόρι που δεν έχει ιδέα για την ύπαρξή της.
Ή τουλάχιστον έτσι νομίζει εκείνη.