Merhaba. Yüreğim karıncalanıyor, Yüreğim ağlıyor, Yüreğimden zehirli bir şeyler akıyor. Durduramıyorum, n'olur bak yüzüme. O zehir, mürekkep mi olmalı kalemime? Sonunda İzel Arun hikâyesini anlatıyor. Çünkü zehirden mürekkep bana anlatacağım bir hikâye yazdı. Ben de istedim hikâyemi baş karakterine anlatmayı. Anlatamadım. Konuşamadım. Henüz onunla tanışmadım ki. Emre Özdemir hayallerime hükmetti, Hayallerimde gizlendi. Bağırdım: "Duysana beni!" Meğer tahtının ardına sindi. Ömrüm onu aramakla geçti.
1 part