ZÜMRÜD-Ü ANKA

Ülkemin gün geçtikçe eridiğini görüyordum. Bu durum beni her geçen gün yıkarken babam bu durumdan tam tersi büyük bir zevk alıyordu. Her geçen bir gün öncesi ki günü aratıyordu. Keşke hep çocuk kalsaydım. O zaman gerçekleri göremez hayatın benim için sadece bir oyundan ibaret olduğunu düşünürdüm. Ancak şimdi hayatın oyundan ibaret olmadığını tüm gerçekleriyle görüyordum.

Artık bu zulme sesimi çıkarma zamanım gelmişti. "NE ZAMAN BAŞLIYORUZ PRENSESİM" dedi Maria gür bir sesle, "ŞİMDİ" dedim kendimden emin bir şekilde , Maria gülümseyerek bakıp "O ZAMAN TAHT SAVAŞLARI BAŞLASIN"