KAYIP MELEKLER

"Sana bir sır vermemi ister misin?" Diye fısıldadı. Sesinde yasaklanan bütün günahların ağırlığı vardı. Gözleri ruhumu görüyor gibiydi. Oysa o nokta da büyük bir boşluk vardı.

Başımı salladığımda tek kaşını kaldırdı. "Ama bu sır seninle mezara kadar gidecek, değil mi?"

"Elbette."

Gölgelerin içinden çıktı ve tam karşıma dikildi. Dudağının kenarında şeytani bir kıvrım vardı. Ölülerin boynundaki ilmekler tebessümüne asılmıştı.

"Yaklaş, prenses." Dediğinde elimi tutup kalbine yasladı. Avucumun altında atan kalbi benimkiyle aynı hızdaydı. "Sana bir hikaye anlatacağım."

Anlattığı şey, isyandı. Düşen meleklerin cennetten kovulmasına neden olan günah kadar ağırdı ve kesilen kanatlarım ile düşmeye başladığımda beni tutmak için oradaydı.

Pençesinde, yuvamı buldum.
Sırrıyla ise evimden oldum.

♟️

"İnsanın ruhu, onun yazgısıdır." / Heredot