Hayatının karanlık bölümünden, aydınlık bölümüne geçmeye çalışırken elinden tutan bir annesi ve -aslında kötü olmayan- bir babası vardı Bahar ın. Fakat herşey babasının silahından çıkan iki kurşun ile boyut değiştirmişti. Bahar şanslıydı. O yetim, öksüz, yapayanlız büyüme mahküm edilmedi. Tam düştüm dediği an iki elinden sımsıkı tutarak düşmesine engel oldu sevdikleri... Ama hayat ondan yana değildi tüm sevdiklerini yavaş yavaş ondan koparıyordu. Belkide öyle zannediyordu, gerçekleri bilmiyordu belkide. Bahar hiçbir zaman yılmadan usanmadan yürüdüğü yoldan geri dönmeyi düşünmedi. Afallasada tökezlesede vazgeçmedi. En sonunda hakkettiği mutlulukla ödüllendirildi ve herşeyi birer birer öğrendi.