Telefon çaldı. Uyandım !

Telefon çaldı

Kaldırdım kafamı , gözlüklerimi çıkardım. İşteydim ve aslında orada değildim.

Sanki aylardır uyuyorum - dum .

Her sabah kalktım , sade kahvemi içtim - hazırlandım - işe gittim -işten yürüyerek eve geldim - bir şeyler okudum ve uyudum..

Ve tekrar sabah kalktım.

Ne giydim , ne okudum , kimleri gördüm hatırlamıyorum. İnsan uykusunda tüm rüyalarını hatırlar mı ki?

Rüyaların içeriğini , dokunuşunu , renkleri hatırlar mı?

Ne kadar süredir uyuduğumu kestiremedim . Sadece neden uyuduğumu biliyordum.

Klasik .

-Aşk-

Belki de aşk olduğunu sandığım tutku . İnsan sevgisinden , aşkından vazgeçiyor da - acı çekiyorsun kendi çapında , görmüyorsun , ağlıyorsun bir süre sonra bitiyor gibi.

Peki tutkudan nasıl vazgeçeceksin.

-Tutku-

Tutulduğun, her nefesini bilmek öğrenmek istediğin. Hayran kaldığın ,

her kirpiğini ayrı ayır saydığın,

gülümserken dudağının kenarında büyüyen kıvrımı ezbere bildiğin ,

parmaklarının uzunluğuyla sana dokunuşunu hayal ettiğin ve arzuladığın.

Ve ben uykudaydım .

Etrafımda ne var ?

Kim konuşuyor benimle ?

Bilmiyorum. Aslında bilmeyi de hiç önemsemedim. Arkamdan herkes bana "dur " dedi.

Duymadım, duymazlıktan geldim . Duymamayı bir maharet saydım .

Ama duyamazdım ki.

Ben ona böylesine dayanamazken, aldığım nefesin nefesine karışmasını , salgıladığımız tüm tükürüklerin tek bir yerde toplanmasını isterken

Duyamazdım.