Ang sabi nila na ang cherry blossoms daw ay makikita mo lang in a short period of time but sa mga kakaunting oras na iyon, you will see the beauty of it as it spreads it's color and life.
It represents the end of your problems and the beginning of good things.
Like the end of winter and the arrival of spring...
Parang sa love,
Kahit you only have a short period of time, doon mo naman ipinakita at ipinararamdam ang pagmamahal mo ng buong-buo.
Yung nga lang,
Short siya.
BITIN...
But sometimes we find a way to make the moments last.
Sa istoryang ito, mag-iiba na ba ang meaning ng cherry blossom?
Alam naman nating pagka-pagkatapos ng mga good things ay susunod rin ang mga bad ones. More and more problems, will they still break through those walls and face their everlasting love?
Or baka katulad parin ng dati na ang saya-saya, ang sarap-sarap sa pakiramdam
pero hindi sapat yung mga inilahad na mga sandali at unti-unting bumabago at lumalayo ang mga loob sa isa't isa?
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.