"Bilmediğim ve ne yapacağı belli olmayan bir duyguyla hırpalanıyorum boyuna."
Dakikalardır seyrettiğim ördeklerden çevirdim yüzümü. Duyduklarımla kaşlarım alayla havalandı. "Yalancı," diye mırıldandım yüzümü buruşturarak. "Sen bu duyguyu gayet de iyi biliyorsun. Zamanında tattın ne de olsa," dedim sesimdeki hüznü ve kıskançlığı saklama gereği duymadan.
"Çünkü kırıldım, saç uçlarıma kadar."
Güler gibi bir homurdanmayla çevirdim tekrar yüzümü o çimen yeşili gözlerine. Saatlerce baksam bile bıkmayacağım bir güzelliğe sahipti hareleri. "Cahit Zarifoğlu'nu oyununa dahil etmeye utanmıyor musun?"dedim sahte bir kınamayla. "Çok ayıp, sana hiç yakıştıramadım."
Gülümsemesini, hatta kıkırdamasını falan bekledim. Ne bileyim, dediklerimi tiye alır sandım. Almadı. Gülmedi de. Hatta kıkırdamadı bile.
Sadece baktı.
Derin derin.
Anlamlı bakışlarıyla çevreledi yüzümü.
O gülmeyince benim dudaklarımdaki alaycı tebessüm de kayboldu. Yüzümde anlamsız bir korku, onu kırmanın endişesi doğdu. Dayanamadı ellerimi iki eliyle kavradı, kemikli parmaklarını da parmaklarıma sarmaladı.
"Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını,
Kendimi bulduğumda anladım," dedi bu defa Can Yücel'den bir alıntı yaparak.
"Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış.
Aşk peşinden neden yalın ayak koştuğunu anladım..."
📖Yayımlama tarihi:23.08.2022
Wattpad'de 'KARNELYAN' adlı ilk ve tek kitaptır. Çalınması ya da taklit edilmesi durumunda gerekli işlemler yapılacaktır.
Melis, annesinin kaderini yaşayan bir genç kızdı.
Babası ve abisi tarafından ayak bağı gibi görülür ve onlar için para kaynağı olmaktan ileri gidemezdi. Ama günün birinde, celladı olan kişi ona hayatının aslını gösterdi, bir intikam uğruna ailesinden koparıldığını söyledi.
Seneleri acıyla geçen Melis, kendini yepyeni bir sayfa açmış halde buldu ama hiçbir şey beklediği gibi değildi. Olamazdı.
Çünkü onun sevilmeyecek çok yanı vardı.
"Koskoca evinize bir beni sığdıramazdınız. Madem sığdıramayacaktınız, o zaman beni o cehennemden neden kurtardınız?"