Life is unfair |George Weasley|

Poranne powietrze spokojnie, z należytą dozą dostojeństwa dawało przyjemne ukojenie rozgrzanemu ciału, a zapach morza delikatnie wkradał się do twoich płuc. Uczucie błogości i bezpieczeństwa nigdy cię w tym miejscu nie opuszczało, więc z radością wracalaś tu co roku.
***
-Cholera!- usłyszałaś zza pleców. Powoli oparłaś ciężar ciała na łokciach przekręcając glowe w taki sposób że widzalas obszar za sobą.-Co za dupek!
Zobaczyłaś za sobą przystojnego Rudego chłopaka, który aż z niemozliwym uporem kopał piasek przed sobą klnac przy tym równocześnie. Śledziłaś każdy jego najmniejszy ruch jak gdyby był najciekawszą rzeczą na tej irlandzkiej plaży, chłopak jednak nie zwrócił na Ciebie uwagi nawet przez sekundę. Zerwawszy sie na równe nogi postanowiłaś porozmawiać z rozgoryczonym chłopakiem i dowiedzieć się co spowodowało u niego tak wielką złość. Nie była to jednak decyzja spowodowana nagłym napływem empatii, a czystym egoizmem. Chciałaś ciszy i plaży tylko dla siebie.
***
-Naprawde? Ją sobie wybrałeś?-zapytał Percy z niesmakiem wymalowanym na twarzy.
-Percy!-Kobieta miała już dość.-Nie tak cię wychowałam.
-Rozumiem żeby jeszcze z jakąś Szlamą, ale z nią? Błagam- Prefekt kontynuował jak gdyby słowa matki nigdy nie wybrzmialy
-To moje ostatnie ostrzeżenie-George ścisnął palce w pięść, szykując sie do ewentualnej potyczki, co nie uszło uwadze starszemu.-
-I widzisz, o to mi chodzi.-jego ton nagle posmutniał.-Przez nią przestajesz być czarodziejem, wyrzekasz sie swoich korzeni.