Pembe Kapaklı Günlük

Yazar olmak isteyen ve kendince farklı yöntemler deniyen Gülfem'in hikâyesi.
Bu yolculuk da Gülfem'e eşlik eden hüzünlü gözler ile bakan Süheyla teyzenin hikâyesi...

İki hayatin birleşimi ile ortaya sunulan bir hikâye.
Belki basit bir hikâye olur, belki duygu yüklü olur, belki çok sevilir, belki de hiç sevilmez yazacağım bu hikâye... bilinmez.
Hep beraber okuyarak öğreneceğiz.
~~~~

O gözlerdeki hüznü bir ben mi görüyorum, o hüzünlü bakışlara bir benim mi gözlerim ulaşıyor, o eksik pırıltıyı bir ben mi fark ediyorum, o ezilmiş hali bir benim mi içimi acıtıyor, o insanlardan kaçışı bir benim mi dikkatimi çekiyor, o yalancı gülümsemeye bir ben mi inanmıyorum, herkes sahici olduğunu mu düşünüyor herkes inanıyor mu ya da görmezden mi geliyorlar. Oysaki bilseler ruhundaki derin acıyı, kendi ile yaşadığı kavgayı, kalbinin bu dünya içinde ezildiğini büzüldüğünü ne yaparlardı.

O acı ki bitmeye sebep oluyor, o acı ki beden de ruhun daracık kalmasını, o bedenin içine sığamayışını sağlıyor
Dudaklarda isyan seslerini yükseltiyor ve kaçış olmuyor o acı ki tarif edilmez bir duygu...
~~~~

Özür dilerim Süheyla teyzeciğim bana hissettirdiğin duygulardı bunlar. Kendimi alıkoyamadım aklımdaki seni satırlara yerleştiriverdim. Belki tam belki eksik. Acını, biçare kalemimin tarifi ancak bu şekilde yetti biliyorsun acemiyim ve biraz da genç, bu şekilde tarif edişime kızma teyzeciğim biliyorum aslında beni çok seviyorsun sen de biliyorsun ben de seni çok seviyorum.

Süheyla teyzeciğinin Gülfem'i

Pembe yapraklı satırlara
sıkıştırılmış duygular...
Süheyla.

31/01/2018