KAYIPLAR (DÜZENLEMEYE ALINDI)

''Başkaları var mı?'' diye sordum. Yıllardır arzuladığım yalnızlığın dozu fazla gelince tutunacak bir dal aramıştım. Yoktu, kimse yoktu. Koskoca şehirde kimse yoktu. Şimdi tutunacak bir dal arayışına son vermiştim. Şimdi değil bir gece önce. Kendimi suyun temiz berraklığına bırakmış ve ölümün soğuk ve ıslak kollarına sarılmıştım. Şimdi ise başkaları var mı diye soruyordum. Aciz bir insandım.

''Bilmiyorum.'' muhtemelen şans eseri beni bulması bazı şeyleri netleştiriyordu. Delirmemiştim. En azından şimdilik. Şizofren olsam bile onun 4 yıl geçtiğindeki halini bu kadar net hayal edemezdim. Yüzü hafızamdan yavaş yavaş silinmiş olan bir adamı bu kadar iyi hayal edemezdi ya da yapabilirdim. Bilmiyorum. O kadar çok şey bilmiyorum ki artık bu bilinmezliklere alışalı çok olmuştu. Alışalı çok olmuştu ama hala aşılamamıştı.

***

Bütün dünyanın yasını bir kişi kaldırabilir miydi?