Ben yaşarken ölü olan bir kızdım.Tek dostum yalnızlıktı. Elimden düşmeyen sigaram vardı bir de. Ben sigaramı yakıyordum o da benim içimi. Bu bir kısır döngüydü,ve bu döngü ben ölene kadar böyle devam edecekti. O ise bir duman gibiydi.Karanlık pusu beni de içine çekerdi. Severdi beni, bilirdim. Söylerdi de çekinmeden. Bu bizim hikayemizdi doğrusuyla, yanlışıyla.Ben sigara seven bir kızdım. O da duman olan adam.