Ravenclaw'un Laneti

Ruhu hep başka bir bedeninkine sıkışıkken yaşamak zordu. Başka hayatlar, başka tecrübeler... Ama sonuç hep aynı. Ölümsüzlük değildi bu, aksine, sürekli o acı gerçeği yine, yeni, yeniden yaşamaktı. Aslında bu eski bir alışkanlıktı onun için, tıpkı kaybetmek gibi.

Belki bir sürü hayat yaşamaştı fakat bu seferkini onun bile aklı almayacaktı. Damarlarında akan kan son damlasına kadar lanetliydi, şimdi kalbinin iyi, doğru ve kolay arasında bir seçim yapması gerekecekti.

**********************************************

"Bir kez, bir kez olsun savaşma ve kabullen. Yalnızca bir kez geçmişinle debelenme ve gelecekle pazarlık yapma. Şu anda kal. Bunula yetin. Hayattan fazlasını almak için boğuşurken elindeki anları da kaybediyorsun Sirius. Bak burdayız işte, sen ve ben. Fazlası için söz veremem ama tam şu an yalnızca ikimize ait. Bırak akıp gitsin. Emin ol her şey sona erdiğinde elinde tutunabileceğin bir anın olmasını isteyeceksin."

"Ben bir anıya tutunmak istemiyorum D," diye fısıldadı Sirius. "Ben sana tutunmak istiyorum." Diana güldü ama gülüşünde burukluk vardı. Acı çekiyor gibiydi. "Anılar zamandan çaldıklarımızdır Sirius," Gözlerindeki kabullenmişlik yine baş gösterdi. "Zamandan beni çalamazsın."

"Çalacağım Reynolds, görüceksin..."