ÖLÜLER ŞEHRİ

Herkes tarafından mükemmel görünen yaşamım benim açımdan öyle değildi ta ki ölüler şehrine gelene kadar.

Yaz tatili için ailemle gelmiş olduğum bu şehir meğer hayatımı değiştirecekmiş, meğer bana öyle duygular katacakmış ki şu küçük bir çocuk misali olan aciz bedenim değişecekmiş.

***

"inanmıyorum ne kadar kötü biri ve iğrençsin!"

Dehşetle söylediğim şeyler üzerine, beni yeni farketmişlik ile başını hızla endişeli gözlerime çevirdi. Beni beklemiyor olmalı ki afallamışlığı 10 metreden bile anlaşılıyordu. Az önce gördüğüm şeyler ile yüzümü buruşturdum. Afallamışlığı saniyeler içerisinde kaybolup, yüzü hala buruşuk olan bana doğru yaklaşınca, banada az öncekileri yapacağından korkup geriledim.

"yaklaşma bana ıyk iğrenç."

Söylediğim şeye gülerek yerinde durdu.

"kimseye zorla bir şey yapmıyorum ufaklık, isteyenlere açığım. Buraya alışsan iyi olur."

Dediğinde gözlerim olabildiğince açıldı. Büyük adımlarla yanıma ulaştığında geri gidecek zamanım kalmamıştı. Kulağıma yaklaşarak fısıldadı.

"ölüler şehrine hoşgeldin ufaklık. "

***

" acı çekmeden sahip olamazsın ufaklık "