Ruhuna bir yumru misali oturmuş kimsesizliğin emaresi olan acılarıyla baş etmeye çalışan bir kadın. Kendisinden gizlenenlerin gölgesinde yaşam sürmeye çalışan, emanet ruhunu bir başkasının ellerine teslim eden bir ölümlü.
Kestiği nefeslerin vebali üstüne mıh gibi yapışmış bir adam. Omuzlarında başkalarının da günahlarını taşıyan, emanetine inci gibi bakan bir ölümlü.
Çocukluğunu yaşayamamış iki ölü.
Ay'ın, Güneş'i gölgede bıraktığı bir dünyada daha çocuk yaşta çatışırlarsa, ne olur?
Adam, kadına vurgun.
Kadın, adama yangın.
Ya is kokan geçmişten sıyrılacaklar, ya da geçmişin gizeminde sır olacaklar.
"Bir gün, geçecek canının acısı." Diye konuştum, beni geçmişin ağırlığı ve geleceğin yokluğuyla öldüren adamla. "Acıyı yaşamadan geçmesini beklemek aptallık olur, Okyanus Bataklığı." Diye yanıtladı beni ölümümü kabullenerek.
gerçek aile | abi kurgusu
•••
Keşke ailem başkası olsaydı diye düşündünüz mü hiç?
Sizi bilmem ama ben hep başkası olsun istedim. Bir gün gerçek olacağını tahmin bile edemezdim. 17 yıl sonra hayatımın dönüm noktasını yaşadım ve gerçek ailemi buldum.
Ama galiba istediğim gibi güzel bir şey değildi. Kim 4 abi ve 1 erkek kardeşin olduğu aileye birden bomba gibi düşmek isterdi ki?
Ben, yani Irmak Kara. Aslında artık Irmak Aral. 17 yıl sonra gerçek ailemi bulmuştum. Ama bunun hayatımda neleri değiştireceğini asla tahmin edemiyorum.
•••