Let Me Love You
  • Reads 9
  • Votes 1
  • Parts 3
  • Reads 9
  • Votes 1
  • Parts 3
Ongoing, First published Feb 04, 2018
"Binigay ko sayo lahat! Pero anong naging kapalit? Winasak mo ako hanggang sa wala ng natira sa akin." sigaw ko na syang nakaubos ng aking lakas. "Pero bakit ganoon? Kahit ilang sakit pa ang ibigay mo, babalik at babalik parin ako sayo?" patuloy ko. 

---
Loving someone is not easy. Sa buhay, hindi lahat masaya. May instances na parang ayaw mo na dahil hindi mo na makita yung dahilan bakit ka pa nagpapatuloy, pero kaakibat naman noon ay kahit anong mangyari, kahit nasasaktan ka na, hindi ka pa din tumitigil sa paglaban dahil para sayo, ganoon naman talaga diba? Kailangan mong masugatan at mahirapan para maging masaya.
All Rights Reserved
Sign up to add Let Me Love You to your library and receive updates
or
#403chance
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.