"Gitmemelisin..."
"Gidemezsin..."
"Gitme."
Onun gözlerine bakarken tek söylemek istediğim sözcükler bunlardı.Ama yapamadım.En azından onun hayatı iyi olmalıydı ,benim aksime.
***
Beni benden daha çok düşünen sen,ben bir yerimi incittiğim de canı benden daha çok acıyan sen,bana ağlama dediğin halde benden çok ağlayan sen...
Şimdi arkana bakmadan giden sen...
Hoşçakal...
***
"Hey!İsimsiz beni hatırlamadın mı?"
İsimsiz,isimsiz,isimsiz....
Tekrar gözlerine baktığımda gözlerindeki hayal kırıklığını gördüm.Acaba onu tanıyor muydum?Her ne kadar hatırlamasam da....
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."