İNTİKAM

Mert !! özür dilerim affet beni çok pişmanım !"

Diye bağırdı Nefes. gözlerimden akan yaşları umursamadı bile. Pişmandı. Öyle bir plan yaptığı için deli gibi pişmandı !

Mert gözlerini kapattı. Hayatını mahvetmiş bir kadının ağlaması hala daha kalbini paramparça ediyordu ! Gözlerini açıp Nefese öfke ile baktı. yıllardır yaşadığı o acıyı pişmanlık geri getirir miydi ? Özür dilese tüm o yılları , çektiği acıları unutabilir miydi ?! İmkansızdı bu..

"Ne pişmanlığından bahsediyorsun sen ?! senin yüzünden okula gitmedim ben ! siz var ya.. siz benim hayatımı mahvettiniz lan ! "

Mert'in bağırması sonrası Nefes istemsiz irkildi. Elini alnına koyup sakinleşmeye çalıştı. Gözyaşlarını sildi bir kez daha.

"Ben o zamanlar çocuktum. Bir iddiaya girdim keşke girmeseydim keşke ! Ama sana aşık oldum işte !"

"Aşık oldun bana ! Öyle mi ?! ama ben senden nefret ediyorum Nefes. O ne olacak senin yüzünü bile görmeye tahammül edemiyorum !"

"Yalan söylüyorsun! sen benden nefret etmezsin Mert. Sen de bana aşıksın gözlerin de bunu görebiliyorum ! "