Lise dönemlerinde herkesin bir içten kişiliği vardır birde insanların dıştan gördüğü kişiliği vardır. Genellikle herkes beni dış kişiliğim ile yargılıyorlardı. Çirkin, cılız, aptal, pis gay ve benzeri şeyler ben bunları çok duydum lise dönemlerimde. Tam bir zavallydım gerçekten. Bana ne derlerse yapar boyun eğerdim her zaman -tabi bi döneme kadar- ve inanın bir süre sonra içimde ki kişiliği kaybetmeye başlamıştım. Bunun farkındaydım ama engel olmadım, olamadım. Hani demiştim ya 'ezik'tim. Taki bir psikopata kurban seçilene kadar -saçmalamayın bunu tabi ki o zamanlar bilmiyordum- beni kendine aşık etti, Ailem'e düşman etti, kendine inandırdı beni saf sevgimi kullandı. Seoul'e kaçtık onunla taki beni becerip sokağa atana kadar kişiliğine aşıktım. Dış görünüşüne biraz daha aşık kalmıştım -e bir yere kadar- bir melek bana evini açana kadar... Kitabın yarısı vmin sayılır ama asıl Ship vhope'tur. Umarım beğenirsiniz. Lütfen yorumlarınızı benden esirgemeyin ilk kitabım destek olursanız sevinirim.?