Hepimiz temiz sulardan karanlık okyanuslara atılan, oradan oraya savrulan küçük balıklar gibi değil miyiz zaten? Her şey kontrolden çıkmıştı. Berrak bir okyanus nasıl bu kadar bulanıklaştı? Çaresizce okyanusumda çırpınırken elimden tutup beni daha da derine iten biriydi o. Okyanusumun en tehlikelisi ve hep kurtarıcısıydı. Ama temiz sularda duramayacak, kendi karanlığından ayrılamayacak kadar da çaresizdi. O, okyanusumun en derin karanlığı ve o karanlıkta bile parlayan bir umut ışığıydı. Aras Arslan, çaresizliğimin adıydı.