KOLEJ SERSERİLERİ ADLI İLK KİTAPTIR.
Birbirlerinin kardeşi olmuş bir arkadaş grubu düşünün . Kalplerindeki yaraları , geçmişleri , acıları ortak olan birbirlerinin ailesi , kız kardeşi ve dostu olan dört kız. Alıştıkları monoton hayatları değişti . Hepsinin hayatına yeni yalanlar , yeni insanlar ve yeni hikayeler girdi. Bu yenilikler neye yol açabilirdi ki en fazla?
İnsanın evi sadece dört duvar ,üzeri çatı olan yer değildir.Kaçış noktan ,sığınağın ve sussan dahi konuştuğun yerdi .Ben cadde cadde, sokak sokak evimi aramıştım. Her yolun sonu çıkmaz sokak oldu. Şimdi ben aramıyorum evim bana onu bulmam için yol gösteriyordu.
Aaa ! Bir şey daha vardı . "Her şey doğru zaman, doğru insanlarla güzeldir." Gün geçtikçe anlarsın.
-"Hani masalda olurdu ya gökten üç elma düşerdi . Bize bir kalp düştü ,biz o kalbi aldık ve içinde ruhlarımıza birlestirdik. İste bu yüzden bizim kalplerimizi ayırmaya kimsenin gücü yetmezdi..."
Dostlukları güçlenirken aşklarını koruyabilecekler mi? dersiniz.
Ya da aşkları için dostluklarını koruyabilecekler mi ?
O zaman sizi şöyle okumaya alalım♡
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."