Gözlerini hastane odasında açtığında hayat onun için sıfırdan başlamıştı. Adı dahil hiçbir şey hatırlamaz iken her zaman yanında olan soğuk, anlaşılmaz, tehlikeli ve aynı kendisi gibi bakan siyah gözlere sahip adam tarafından kuşatılmıştı. Onunla olmak iyi değildi. Hisettirdikleri beklenilmedikti ve her şeyden önce ondan kurtulmak istiyorsa hatırlamalıydı ama kendi hakkında her yeni şey öğrendiğinde bu onun için çok da iyi bir seçenek gibi durmuyordu. ... Dudaklarımız ayrıldığında bakışlarımız buluştu. Siyah gözlerindeki kendi görüntüm dumura uğrattı. Saçım dağılmış, kalemim akmış, rujum dudaklarım hariç her yerimdeydi ama yine de çok güzel duruyordum. Bana yakışmayan bir güzellikti, yakışmasını çok istediğim bir güzellik... Vereceğim soluk sanki dilimin altında biriktirdiğim kelimeler gibiydi. Konuşursam, nefesimi verirsem, bitecek gibiydi. "Bunu yapmamalıydık." Ve bitmişti.
3 parts