Zeynep:Kerem.. Sen.. Yaklaştı ve yüzümü avuçlarının arasına aldı.
Kerem:Zeynep benim,Kerem..
Zeynep:Bana neden söylemedin?! Kerem'i ittim ve bağırmaya başladım.
Kerem:Nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum Zeynep.. Gözümden akan yaşları elimin tersiyle ittim.
Zeynep:O kız.. O kız ben miydim?
Kerem:E-evet.. Melis'in bahsettiği,Kerem'i herkese karşı kötü yapan kız bendim demek..
Zeynep:Melisle Barış..
Kerem:Seni Melis'e götürmemi ister misin? Kafamı hayır anlamında salladım.Keremle olmak istiyordum.
Zeynep:Seninle olmak isterim Kerem kocaman gülümsedi ve bana sımsıkı sarıldı.Bu sefer bende ona sarıldım ve gözyaşlarımı serbest bıraktım.Kerem,omzunun ıslanmış olduğunu anlamış olmalı ki benden yavaşça ayrıldı ve gözyaşlarını sildi.
Kerem:Sakın.. Sakın bir daha ağlama,ben yanındayken asla Gülümsedim.Kerem'in de gözleri dolmuştu.Arabanın kapısını açtı. Seni bir yere götüreceğim arabaya bindim Kerem de binip arabayı çalıştırdı.Yol boyunca hiç bir şey konuşmadık.Evet ilk defa Keremle konuşmadan bir yere gidiyorduk.Ben Kerem'i izliyordum o da arada bana bakıp gülümsüyordu.Boş bir depo olarak düşündüğüm bir yere gelmiştik.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."