| benden hayatımı çaldılar |

'Kimseye fısıldayamadıklarım
İçimde haykırdıklarım'

Günlük yazmayı ne zaman mı bıraktık;
huzurlu olduğunu sandığımız bir akşam yemeğinden sonra, kendimiz olabildiğimiz tek yerin ortaya sereserpe dökülüp hissettiğimiz hiçbir şeyin dikkate alınmayacağına emin olana kadar dillere malzeme edildiği gün.

İçimizden geçenin bilinmesinden korkuyoruz, öyle korkuyoruz ki bir başkası görür ihtimaliyle yazdıklarımızı yırtıp atıyoruz.
Evet bir başkası göremiyor belki; ama biz de hislerimizi bir daha okuma, okurken mutlu olma, üzülme, sinirlenme lüksünü sonsuza kadar kaybediyoruz.

Bu benim günlüğüm.
Okunmasından korktuğum günlere inat herkes okuyabilsin diye tüm çıplaklığıyla yazıyorum.
Çalınmış hayatıma hoş geldiniz.

'Günlüğünün okunmasından korkanlara ithafen'
°zeynac