KAN PARASI

Kalem tutan ele silah verdiğimiz gün kaybettik merhametimizi demişti babam ben gelin olurken. Ailem ise kanın gelini olmak zordur demişlerdi de inanmamıştım. Aşık olduğum adamı gömen ellerin olmuştum şimdi. Onun katilinin kardeşi aynı zamanda kardeşinin eşiydim. Onun için ağlamak yasak ve günahtı artık bana. Adını söylemem bile yasaklanmış gibiydi. Parmağımda ki yüzük prangam koynumdaki adam gardiyanımdı. Çicek bahçelerinden koparılıp atıldığım bu karanlık dehriz benim sonumdu. Üstümdeki gelinlik değil elimdeki silah kefenimdi benim. Bunca günahın ve yasağın arasında can veren ben kimdim peki? Katil Suzan mı? Ölü Halil'in gizli sevdası Suzan mı? Yoksa Hamit'in karısı Suzan mı? Artık ismimin önüne hiç bir sıfat yakışmıyordu. Ben kanın geliniydim. Kan Parası yerine peşkeş çekilen Suzan'dım...