Płomienni

Czuła się rozdarta. Zależy jej na nim ale... jego mina mówiła wszystko. Widział. Jej włosy płonęły; nadal płoną. Wszystko stracone. Wie. Uśmiechnęła się przepraszająco. Musi to teraz zrobić. Wstała i zanim się zorientował co robi musnęła jego usta.
- Zapomnij... -odeszła.
Chłopak próbował ją dogonić. Pragnął odpowiedzi, które mogą mu uciec jeśli nie przyśpieszy. Czuł chłód lasu. Nawet bieg nie był wstanie go rozgrzać. Spojrzał na chwile za siebie, a kiedy wrócił wzrokiem nie było już jej. Zatrzymał się. Nie pamiętał za kim biegł.

***

Świat jest nadal pełny tajemnic, choć wszędzie otaczają nas kamery. Prawdę wolno długo chować zanim ujrzy ją świat. Ciekaw tajemnic płomiennych?

***

UWAGA!
Praca ta nie będzie pisana w jakimś super szybkim tempie. Mozliwe jest nawet, że odstępy pomiędzy rozdziałami będą wynosiły pół roku.

Okładkę wykonała wspaniała @perfxhoran