Ναι αυτό που είδες!Δάκρυα ζωής πλέουσας σε πελάγη ευτυχίας!
Ο προορισμός της ύπαρξής σου είναι συνυφασμένος με την ευτυχία που συνοδεύει η σοφία
η πίστη, η ελπίδα κ η αγάπη.
Κι όταν κλαις να γελάς!Κι όταν λυπάσαι να χαίρεσαι!
Γιατί κατάλαβες τί θα πεί χαρά!Κι όταν τη βρίσκεις δεν την αφήνεις να φύγει.
Την εκτιμάς γιατί γνώρισες τον πόνο, την πίκρα , τη θλίψη.
Κι όταν σε αγγίξει η χαρά σε περιλούζει με το φως της το οποίο διαχέεται κατόπιν μέσα στις φλέβες σου μαζί με την αγάπη και πιά αυτό σε τροφοδοτεί ,όπως το αίμα ,ως ζωτικό στοιχείο
εκ των ων ούκ άνευ!!!
Κι όταν χαίρεσαι να κλαίς Δάκρυα ευτυχίας για να εκτονωθείς μετουσιώνοντας τη χαρά σε ύλη που
ξεχύνεται στο σύμπαν κ το δροσίζει ανακουφίζοντάς το από την καούρα που του προκαλεί
η αντίρροπη προς τη χαρά σου δύναμη.
Το σύμπαν κι αυτό χρειάζεται τα δάκρυά σου , όπως το λουλούδι το νερό!
Βάζει αργά αργά το γόνατο της αναμεσα στην περιοχη μου και με πιάνει από τον λαιμό για να με φιλήσει. Εγώ απομακρύνομαι κατευθείαν.
"Τι κάνεις;" με ρωτάει.
"Είπαμε δεν θα ξανασχοληθουμε η μία με την άλλη. Είμαστε τοξικές"
"Και; θες να μου πεις ότι τώρα δεν ήθελες να με φιλήσεις;" λέει καθώς με κοιτάει κατάματα.
Δεν της απαντάω. Προφανώς και ήθελα να την φιλησω.
"Κλειώ δεν κάνουμε η μία για την άλλη. Καταρχάς έχουμε πολλά που πρέπει να συζητήσουμε"
"Κόψε τις δικαιολογίες" λέει ενώ με ξαναπλησιαζει.
"Σε παρακαλώ μην μου το κάνεις αυτό" της λέω.
"Ποιο;" ρωτάει ενώ βάζει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου.
"Ξες εσυ"
Δυσανασχετεί.
"Αφεσου λιγο ρε χρυσναθη. Αφού το βλέπω στα μάτια σου πόσο πολύ το θέλεις. Τα μάτια δεν λένε ψέματα ποτέ"