Gwiazdy, które zwiastują - Wężownik

Usiadłem wygodnie w fotelu i włączyłem telewizor, na kanałach informacyjnych znowu trąbili o tym, co przewijało się w mediach średnio kilkanaście razy do roku. Mianowicie, co chwilę pojawiały się nagłówki takie jak:

>Wiadomości z ostatniej chwili!
Szalony morderca wciąż na wolności!
Policja w dalszym ciągu nie potrafi wskazać podejrzanych!
>Znaleziono zmasakrowane zwłoki kolejnej ofiary tajemniczego Wężownika!
Policja ma problem z ich identyfikacją!
>Kim jest i czego chce maniakalny zabójca?!
Na pytania o profil psychologiczny przestępcy odpowie goszczony dzisiaj w studiu profesor...

Zdegustowany wyłączyłem telewizor. Nie chciało mi się słuchać o tym, jakie rzekomo beznadziejne miałem dzieciństwo, jak po raz pierwszy zabiłem swojego psa i pobiłem kolegę ze szkolnej ławki. Wszystkie ich domysły były bzdurą bez żadnego odzwierciedlenia w faktach. Ciągle podrzucałem im fałszywe tropy, a oni łykali je na zawołanie, tak łatwo oszukać ludzi, gdy nie wiedzą gdzie patrzeć.

Tak, to ja jestem Wężownikiem. Tak, to ja zabiłem ponad trzydzieści osób różnego wieku i płci. Tak, to ja zmasakrowałem ich ciała. Tak, to ja zhakowałem komputery ich rodzin i ustawiłem na tapety zdjęcia chwil, w których umierali. Tak, to ja popełniłem te wszystkie "okropne" zbrodnie.

Prawda, bywałem dosyć brutalny, ale w końcu to na tym polega zabawa! Mój własny niemoralny system sprawiedliwości! Jestem potworem, jestem szaleńcem! Twoim własnym, prywatnym koszmarem!