Kız, Galata Kulesi'nin önünde saatine bakar.
"Hadi bakalım, gerçekleştirelim şu rivayeti. Beş dakika içerisinde önümden geçen ilk kişiyi kuleye çıkaracağım." Etrafına bakmaya başlar, karşısında bir amcanın oma doğru geldiğini görür.
"Hadi ama! Cidden m-" Sözünü tamamlayamadan kız kendini yerde bulur. Hemen ardından üzerine çöken ağırlığı fark eder. "Pardon." Kız kafasını kaldırır ve bir çift ela gözle karşılaşır. "Ö-önemli değil." Çocuk elini uzatıp kızın kalkmasına yardım eder. "Kusura bakma," der ve etrafına bakıp hakaretlenir. "Dur bir dakika, kendini affettirmek istiyorsan benimle Galata Kulesi'ne çıkman lazım!" Kız, çocuğun bileğini tutar ve sürüklemeye başlar.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."