Syndrom apodyktycznego wilkołaka

Nawet gdyby czternastoletnia Ada nie była tytułowym apodyktycznym wilkołakiem, nikt nawet nie spróbowałby nazwać jej normalną dziewczyną. Ma głowę pełną niezbyt bezpiecznych pomysłów, jest dziecinna, słucha heavy metalu, nienawidzi spódniczek i różowego koloru, nie płacze podczas seriali, nie wzdycha do chłopaków, nie chichocze, nie maluje paznokci, nie całuje zdjęć aktorów, nie piszczy i kibicuje Niemcom. Uwielbia rysować komiksy, pisać i czytać książki, a do komputera nawet nie podejdzie. Według dziedzictwa jest samicą Alfa swojej watahy, oddała jednak tę pozycję swojemu kumplowi, bojąc się, że będą się z nią wiązać jakieś obowiązki, i teraz zaczyna tego coraz bardziej żałować. Zwłaszcza gdy w jej mieście zaczynają dziać się naprawdę dziwne rzeczy...

Koniecznie przeczytaj opis profilu, zanim weźmiesz się za tę opowieść!