Sessizlik aramızda ağlarını daha tam örememişken hayranlıkla fısıldadı, "Kokun." Kısılan gözlerimi aralayarak ona bakmaya devam ettiğimde, gözlerinin usulca kapandığını gördüm. "Sadece kahve, kitap ve yağmur sonrası toprak kokusunu sevdiğimi sanırdım." Nefeslerimin hızlanmaya başladığını hissedebiliyordum.
"Bir yenisini daha ekledim o listeye, hatta en güzelini."
Fazla söze gerek yoktu, ihtiyacım olan şeyi biliyordum. Burası benim ruh çıkmazım, burada ölmek yada yaşamak yok.
Burada sürünmek var.
Kapak tasarımı designknights' a aittir.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."