Yalnızdım. Sigara gibiydi yalnızlık. Sana yavaş yavaş acı verip öldürüyordu. Ama bir yandan bağımlılık da yapıyordu. Sığındıkça sığınası, yanında kimsenin olmadığı düşüncesi ile ağlayası geliyordu insanın. İnsanların beni anlayamayacağını anladığımda yalnız olduğumu anlamıştım. Üzgün değildim belki de üzgündüm. Bilmiyordum. Gerçekler ise can acıtıcıydı. İnsanları tanıdıkça yalnız olma isteğim artıyor, yalızlık beni içine çekiyordu. Yalnız olduğumda anlıyordum gerçekleri. Yalnız olduğumda kafamı topluyor ve güçlü durmaya çalışıyordum. Hayat yorucuydu, adil değildi baştan. Param olduğu için havalara girenlerden değildim. Ben bile böyle değilken yanımdakiler paramla avunup insanlara üstten bakıyorlardı. Bana aşık olacak birini değil kalpten sevecek birini istiyordum, beni tutacak ve bırakmayacak birini istiyordum.All Rights Reserved
1 part