Kaybedenler Kulübü (ÖRS-1)

Acı.

Üç harfli bu basit kelimenin ruhumda ki karşılığı canımın daha çok yanmasına sebep oluyordu.

Çaresizlik.

Evet,çaresizdim. Acıdan,hayal kırıklıklarından kurtulamıyordum. Hayır hayır aşk acısı değil canımı yakan. Canımı yakan gerçekler.Canımı yakan kendimden utanmama sebep olan insanlar.Gelmek istemediğim bu dünyaya geldiğimden beri canımı asıl yakan onlar ve umursmazlıklarıydı.

Ölüyorum,boğuluyorum acının içinde. Korkuyorum,ölü umutların ve hayallerin içinde. Neden kimse yardım etmiyor bana?Neden herkes susuyor? Neden beni kullanmalarına izin veriyorum?

Ama artık susmayacağım. Sende susma! Birazda biz bağıralım. Birazda bizim sessizliğimiz çığlık atsın.

Eğer sende şimdiye kadar sustuysan ve acın içinde boğulmana göz yumuluyorsa,hoşgeldin.Artık sende Kaybedenler Kulübünün bir üyesisin.

Burası iğrençtir,bayılacaksın.