Oszukać Zmysły
  • Reads 1,397
  • Votes 136
  • Parts 10
  • Reads 1,397
  • Votes 136
  • Parts 10
Ongoing, First published Mar 04, 2018
Druga część "Pamiętnika przeszłości"

"Kiedy świat Cię przeraża i okazuje się nie być tak niewinny, jak myślałaś, po prostu chcesz zamknąć oczy. Chociaż na chwilę. I samej odrzucić całą niewinność jaką miałaś, bo skoro świat to zrobił, to czemu by i nie ty?... Sprawiedliwość musi być (...)
Wszystko jest tak idealne, gdy zamykasz oczy. (...) I choć znasz prawdę, to nie chcesz przyjąć do wiadomości, że to nie jest prawdziwe i tylko oszukujesz zmysły..."


Życie Marinette, jak i każdego wokół niej zmieniło się. Mówi się, że każdy śmierć przeżywa tak samo, jednak nie można przewidzieć, co pomyśli, powie i zrobi człowiek, któremu odebrano bliską osobę. Umysł ludzki to nieprzewidywalny, ruchomy labirynt, który w zależności, w którą stronę pójdziesz, zmieni cały swój plan. 

Marinette podejmie decyzje, które nie zawsze okażą się przemyślane. Ignorancja niekiedy przejmuje władzę nad sercem i rozumem. Nie ma ludzi idealnych. Nigdy nie było. Ten fakt odkrywa nie tylko ona.
Czy w tym bezlitosnym świecie znajdą drogę do świętego spokoju? Nic nigdy nie będzie idealne. Nie obejdzie się bez ran.
Powtarzająca się fraza, że "Tak musiało być"
All Rights Reserved
Sign up to add Oszukać Zmysły to your library and receive updates
or
#70nastoletnieżycie
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
Boys Don't Cry cover
IMPERFECT LOVE || SZPAKU cover
My first Love || Héctor Fort cover
001 x 456 cover
Te quiero más que a la vida | Lamine Yamal cover
Whiskey Kisses | Héctor Fort cover
Dance with me || Dramione  cover
More than love || Pedri cover
Zapach perfum || MATA cover
Obserwator cover

Boys Don't Cry

75 parts Ongoing

"-A więc zwiałeś?- rzucił milioner, posyłając chłopcu oskarżycielskie spojrzenie, którego ten nie mógł zobaczyć. Peter znów wzruszył ramionami, zaciskając usta- jesteś tu sam?- spytał Tony. Uznał milczenie młodszego za odpowiedź twierdzącą- a to? To twoje?- wskazał na laptop. Brunet kiwnął niepewnie głową. Czarnowłosy przez chwilę wpatrywał się w chłopca w oniemieniu. Laptop należał do niego. Laptop, z którego ktoś obrabował banki z kilkudziesięciu tysięcy dolarów, włamał się do bazy Tarczy i napisał obraźliwe maile do dyrektora największej organizacji antyprzestępczej na świecie, należał do czternastoletniego chłopca. -Ukradłeś go- oznajmił bezceremonialnie milioner. -Nie!- warknął natychmiast Peter. Tony zaśmiał się cynicznie, kręcąc głową. -Pakuj się- rozkazał, odsuwając się od rzeczy chłopca. -Niby dlaczego?- rzucił chłopiec, splatając ręce na klatce piersiowej. Tony wypuścił głośno powietrze. -Pakuj się, albo to wszystko tu zostaje. Bo ty na pewno nie możesz tu zostać. I nie dyskutuj- powiedział, gdy zobaczył, jak młodszy otwiera usta- oboje wiemy, że nie masz ze mną szans."